Prolog

Potem ujrzałem wielki biały tron
i na nim Zasiadającego,
od którego oblicza uciekła ziemia i niebo,
a miejsca dla nich nie znaleziono.
 I ujrzałem umarłych -
wielkich i małych -
stojących przed tronem,
a otwarto księgi.
I inną księgę otwarto,
która jest księgą życia.
I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano,
według ich czynów.
 I morze wydało zmarłych, co w nim byli,
i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli,
i każdy został osądzony według swoich czynów.
 A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia.
To jest śmierć druga - jezioro ognia.
 Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia,
został wrzucony do jeziora ognia.

                                                                                                      (Ap 20,2)

♫ Muse - Uprising

 - Wywieś mnie na balkonie i z dołu rzucaj kamieniami. Rozerwij zębami nadgarstki. Nabierz krwi w usta i wypluj mi w twarz. Utop mnie i zarżnij. Trzeba mi będzie znów zamieszkać w mieszkaniu śliskim od ludzkiego wnętrza, ściskać żołądek między udami i ślinę kraść, nim dojdzie do języka. Mięsista pompę w zmienny rytm kołysać, zatykać oczy, kompas stóp nastroić w moją stronę. Jestem żyjątkiem w pułapce, nie wiem jakim rodzajem żyjątka, ale jestem. Półżywa ze strachu, półmartwa z bezsilności.

    Yui Nishimero była młodą kobietą, bardzo nieśmiałą. Nosiła własną maskę, a na niej grymas twarzy, który nie powodował ciągłego uśmiechu, ale wręcz przeciwnie. Jej ostatnie dni były ciężkie, mało kto widział ją radosną, szczęśliwą. Była już tylko ciałem. Nie miała uczuć, nie potrafiła ich okazywać. Bywała oschła, złośliwa, niebezpieczna. Jej dusza już dawno wyschła i został tylko organizm, który mimo już braku sił i tchnienia, dalej funkcjonował.

    Trzeci tydzień kwietnia zmienił każdego. Ludzie powariowali, zwierzęta pouciekły, rosliny poumierały. Zero żywej duszy. Przynajmniej ten nocy. Nocą trzeciego tygodnia kwietnia świat się zatrzymał, myśli umilkły, uczucia zgasły. Księżyc już dawno pojawił się na czarnym niebie, którego można było dostrzeć nawet w wysokim ogrodzie przypominającym labirynt.

    Na twarzy Yui pojawił się pierwszy raz od wielu miesięcy szczery uśmiech. Kąciki jej ust uniosły się razem ze sztyletem trzymającym dwoma rękami koło tętnicy szyjnej.

     Jej rodzina pochodziła z Japonii. Dzięki czemu miała delikatną urodę. Po rodzicach stała się odważną wojowniczką, którzy po wykonaniu Seppuku odeszli, a sama ona przeprowadziła się do Awekening Town. Zaczęła nowe życie, nie chciała wracać do tego, co było kiedyś, zwłaszcza do tego co ją spotkało. Zamknęła się sobie i obiecała, że już nikomu się nie otworzy. Wierzyła, że los ma dla niej niespodziankę. To co się przytrafiło, uświadomiło ją, że nigdy nie zostawi swoją przeszłość za sobą. Wierzyła, że jest przeklęta, żyje inaczej, nie pasuje do tego świata. Obiecała się nie poddawać, a co najważniejsze nie dawać nikomu satysfakcji pokonania samej siebie. Ten nocy było tak samo. Czuła sie przegrana, ale jej duma nie pozwalała tego okazywać. Po policzkach dziewczyny, mimo uśmiechu, upłynęło kilka łez. To nie strach ani smutek. To łzy szczęścia.   

    - Jestem szczęśliwa - wyszeptała zgrzytając zębami.

    Od tak dawna nie wypowiedziała na głos tych szczerych słów.

    - Jestem szczęśliwa - powtórzyła zaciskając mocniej dłonie na szkielecie.

    Czy osiągnęła to co chciała? Czy było warto? Czy to już tak naprawdę koniec? Po głowie przechodziły tysiące myśli. A co jeśli to początek najgorszego? Może to co ma się zdarzyć, jest jeszcze przed nami?  Dlaczego tak szybko umieramy, nie zaczynając tak naprawdę żyć? Zdała sobie sprawę, że życie to ulotna rzecz, a głównym celem w tej chwili było uzyskanie szybkiej i pewnej śmierci, aby uniknąć schwytania. A myśl tą miała w swoim umyślę w dzień i w nocy, w nocy i w dzień, od świtu pierwszego dnia w roku, do ostatniej minuty ostatniego dnia roku.

    Zabrała głęboki oddech i zamknęła oczy, a jej sztylet powędrował ponownie do szyi. Przyciskając go przeciął tętnice jednym, szybkim ruchem. Po jej ciele przelał się strumyk krwi, po krótkiej chwili Yui upadła w kałużę własnej mentalności.